Przestrzeń wizualna zbudowana w oparciu o motywy znaków i kart.
Historia astrologii
Starożytność: od obserwacji nieba do ram porządku
Najwcześniejsze opisy powstawały z potrzeby nazwania zjawisk widocznych na niebie i uporządkowania cykli czasu. Kalendarze, proste tabele oraz zapisy ruchów ciał niebieskich pomagały rozpoznać powtarzalność i wyznaczać rytm codzienności. Z biegiem czasu zaczęto tworzyć zbiory znaczeń, w których znaki i konstelacje pełniły rolę umownych punktów odniesienia. Różne ośrodki rozwijały własne sposoby notacji i nazewnictwo, co w naturalny sposób prowadziło do kilku równoległych tradycji. Ta faza stanowi fundament późniejszych systemów, a jej cechą wspólną jest praktyczny, informacyjny charakter materiałów.
